Μεγαλώνει η ρωσική στρατιωτική παρουσία στο εξωτερικό. Γι' αυτό το λόγο, η Μόσχα βρίσκεται σε εντατικές διεργασίες με πολλές κυβερνήσεις χωρών, σε όλες τις ηπείρους, με στόχο την παροχή διευκολύνσεων για τους στόλους της και τη Πολεμική Αεροπορία της.
«Η Ρωσία περικυκλώνει με στρατιωτικές βάσεις τις ΗΠΑ», «ρωσικές στρατιωτικές βάσεις δίπλα στην Ουάσιγκτον». Αυτοί και άλλοι παρόμοιοι τίτλοι γέμισαν πριν δυο εβδομάδες το χώρο κάθε λογής Μέσου Μαζικής Ενημέρωσης παγκοσμίως. Αυτό συνέβη, μετά από τις δηλώσεις του ρώσου υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, όταν μεταξύ άλλων, ανέφερε, ότι η Μόσχα ενισχύει τους αμυντικούς – τεχνικούς της δεσμούς με μια σειρά από χώρες, και σύντομα ρωσικές αμυντικές εγκαταστάσεις μπορεί να εμφανιστούν εκτός από την Κούβα και το Βιετνάμ, στις Σεϋχέλλες, στην Κύπρο, στη Σιγκαπούρη, στη Βενεζουέλα και στη Νικαράγουα.
Λίγο αργότερα στον Δυτικό Τύπο δημοσιεύθηκε ότι θα εμφανιστεί ρωσική στρατιωτική βάση ακόμα και στην Αργεντινή… Βέβαια, αμέσως μετά τα δημοσιεύματα, την πληροφορία για τη δημιουργία ρωσικής στρατιωτικής βάσης στη χώρα, διέψευσε το υπουργείο Εξωτερικών της Βενεζουέλας. Στη συνέχεια, σε παρόμοια δήλωση διάψευσης προέβη και το υπουργείο Εξωτερικών της Νικαράγουας. Οσον αφορά το θέμα, ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, Ανατόλι Αντόνοφ, είπε: «Δεν χρειαζόμαστε μια μόνιμη παρουσία μονάδων της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού στις χώρες αυτές». Ωστόσο, συνέχισε, συζητήθηκε η δυνατότητα δημιουργίας στο έδαφος της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας, εγκαταστάσεων για την υλική και τεχνική υποστήριξη των ρωσικών πλοίων. «Μας ενδιαφέρει -πρόσθεσε- η δημιουργία των συνθηκών εκείνων που θα εξασφαλίζουν στα πλοία μας που βρίσκονται μακριά από τις ρωσικές ακτές, επάρκεια πόσιμου νερού και τροφίμων, χώρων αναψυχής για τους ναυτικούς μας». Και κατέληξε, λέγοντας ότι ενδέχεται να χρειαστεί η δημιουργία των ίδιων συνθηκών και για την εξυπηρέτηση αεροσκαφών μεγάλης εμβέλειας.
Ποιά είναι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε μια στρατιωτική βάση και σε ένα σημείο εφοδιασμού και τεχνικής εξυπηρέτησης (ΣΕΤΕ); Στις βάσεις στρατοπεδεύει μεγάλος αριθμός στρατιωτικού προσωπικού, και υπάρχουν σημαντικές ποσότητες εξοπλισμού, και οπλικών συστημάτων. Αντίθετα, στα σημεία εφοδιασμού και τεχνικής εξυπηρέτησης, δεν υπάρχει ούτε στρατιωτική παρουσία, ούτε αμυντικός εξοπλισμός, ούτε όπλα. Υπάρχουν μόνο μερικές δεκάδες (ανάλογα με τα καθήκοντα του ΣΕΤΕ) ειδικευμένοι τεχνικοί και τα αναγκαία μέσα ανεφοδιασμού (για πόσιμο νερό, καύσιμα και λιπαντικά) των πλοίων και των αεροσκαφών, που θα έρχονται να εξυπηρετηθούν στα ΣΕΤΕ. Σε αυτές τις εγκαταστάσεις, επίσης, μπορεί να υπάρχουν και μικρές κινητές μονάδες επισκευών και συντήρησης, που θα πραγματοποιούν επείγουσες επισκευές.
Οι αμερικανικές και οι ρωσικές βάσεις
Ιδού ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα που έχουν να κάνουν με βάσεις. Για παράδειγμα, οι βάσεις των ΗΠΑ στην Ιαπωνία. Στην Οκινάβα είναι εγκατεστημένες δυνάμεις του αμερικανικού Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), και σταθμεύουν πολεμικά σκάφη. Στο νησί υπάρχουν συστήματα αεράμυνας, κέντρα διαβιβάσεων, και είναι κόμβος επικοινωνίας των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων με το Πεντάγωνο. Στην Οκινάβα έχει την έδρα της η διοίκηση της 5ης Αεροπορικής Στρατιάς της ΠΑ των ΗΠΑ. Στη βάση σταθμεύουν 36 αεροσκάφη F-16 και 54 μαχητικά F-15 (και οι δύο τύποι μπορούν να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα), 15 στρατιωτικά μεταγωγικά KC-135, μια μοίρα AWACS (αεροσκάφη εναέριας επιτήρησης και ελέγχου μεγάλης εμβέλειας) και είναι αποθηκευμένες μεγάλες ποσότητες διαφόρων τύπων εξοπλισμού μάχης και τεχνικής εξυπηρέτησης. Το προσωπικό που υπηρετεί στην Οκινάβα ανέρχεται στα 13.500 άτομα.
Υπάρχει και μια άλλη αμερικανική ναυτική βάση στην Ιαπωνία, στη Γιοκοσούκα, που βρίσκεται κοντά στην πρωτεύουσα Τόκιο. Εκεί βρίσκεται η έδρα του 7ου στόλου (του Ειρηνικού) των ΗΠΑ και στη βάση υπηρετούν 5.000 άτομα στρατιωτικό προσωπικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάνω από εξήντα παρόμοιες στρατιωτικές βάσεις διασπαρμένες σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη, στην Ασία, στην Ωκεανία, στη Νότια και στην Κεντρική Αμερική.
Στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό έχει και η Ρωσία. Ωστόσο, όλες τους βρίσκονται σε περιοχές κοντά στα σύνορά της, στο έδαφος των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Μία από τις μεγαλύτερες, είναι η βάση Ν201 στο Τατζικιστάν, η οποία βρίσκεται σε τρεις πόλεις της κεντροασιατικής Δημοκρατίας: Στην πρωτεύουσα Ντουσαμπέ και στις πόλεις Κουλιάμπ και Κουργκάν-Τιουμπέ. Μέχρι πρόσφατα, η σύνθεσή της ήταν μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία πεζικού, δυναμικότητας 5.000 ατόμων. Σήμερα, καθώς πλησιάζει η αποχώρηση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, και κατά συνέπεια αυξάνεται η απειλή της διείσδυσης εξτρεμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων στην Κεντρική Ασία, η ρωσική παρουσία στο Τατζικιστάν ενισχύεται και αναβαθμίζεται σε επίπεδο μεραρχίας, που σημαίνει δύναμη περίπου 9.000 ατόμων. Στις εγκαταστάσεις της βάσης, βρίσκονται συντάγματα διαφορετικών Όπλων: Τεθωρακισμένων, μηχανοκίνητου πεζικού, πυραυλικής αεράμυνας και πυροβολικού, τάγματα διαβιβάσεων, μηχανικού, υλικού πολέμου και αναγνώρισης, επισκευαστικές μονάδες κ.ά. Την βάση Ν201, αν κριθεί απαραίτητο, θα υποστηρίξει μια άλλη ρωσική στρατιωτική βάση, η αεροπορική βάση στην πόλη της Κιργιζίας, Καντ, όπου σταθμεύουν μαχητικά Su-25 και MiG-29, στρατιωτικά μεταγωγικά αεροσκάφη Il-76 και ελικόπτερα.
Τόσο η βάση Ν201, όσο και η αεροπορική βάση στο Καντ, συμπεριλαμβάνονται στο αμυντικό σύστημα του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (ΟΣΣΑ), στον οποίο εκτός από τη Ρωσία, συμμετέχει η Αρμενία, η Λευκορωσία, το Καζακστάν, η Κιργιζία και το Τατζικιστάν. Σε κάθε μία από αυτές τις χώρες, υπάρχουν ρωσικές στρατιωτικές βάσεις. Στην Αρμενία, η βάση Ν104 (μηχανοκίνητο πεζικό, αεροπορία, συστήματα αεράμυνας), στη Λευκορωσία (αεροπορία, σταθμός του συστήματος έγκαιρης αντιπυραυλικής προειδοποίησης, κόμβος διαβιβάσεων), στο Τατζικιστάν, εκτός από τη 201η, υπάρχει ο σταθμός στο Νούρεκ για την οπτικό-ηλεκτρονική παρακολούθηση του διαστήματος, στο Κιργιστάν, κέντρα διαβιβάσεων και σταθμός δοκιμών στη λίμνη Ισίκ-Κουλ. Τέλος, στο Καζακστάν, βρίσκεται το πολύγωνο «Σαρί-Σαγκάν», για δοκιμές συστημάτων πυραυλικής τεχνολογίας.
Βάσεις στη Μαύρη θάλασσα
Υπάρχει επίσης, η μέχρι πρόσφατα «ξένη» ναυτική βάση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη. Αλλά τώρα η Κριμαία και η Σεβαστούπολη είναι ρωσικό έδαφος, έτσι η Ρωσία δεν διαθέτει πλέον στρατιωτική βάση «εξωτερικού» στη χερσόνησο. Στην Κριμαία, υπάρχει το Αρχηγείο και τμήμα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Οι εγκαταστάσεις θα αναβαθμιστούν, θα παραδοθούν νέα σκάφη, αεροπλάνα και άλλος σύγχρονος αμυντικός εξοπλισμός.
Αναίμακτη εκκένωση των ουκρανικών στρατευμάτων από την Κριμαία
Μέχρι στιγμής οι καταλήψεις των ουκρανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Κριμαία έχει λήξει αναίμακτα, με εξαίρεση μόνον μια περίπτωση. Βασική προτεραιότητα για τη Μόσχα, είναι να ολοκληρωθεί εξίσου αναίμακτα. Ιδού ποια είναι τα σχέδια για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσουμε και τις δύο ρωσικές στρατιωτικές βάσεις στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Και στη μια και στην άλλη, βρίσκονται από μια ταξιαρχία μηχανοκίνητου πεζικού, δυναμικότητας περίπου 5.500 ατόμων. Η παρουσία τους στον Καύκασο βασίζεται σε διμερείς συμφωνίες, προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη των γεγονότων του Αυγούστου του 2008.
Όσον αφορά στα ΣΕΤΕ, η μοναδική εγκατάσταση που έχει η Ρωσία στο εξωτερικό, είναι στο λιμάνι Ταρτούς, στα βόρεια παράλια της Συρίας. Μέχρι πρόσφατα, στο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου υπήρχε ένα πλωτό συνεργείο επισκευών, δεξαμενές καυσίμων, αποθήκες με λιπαντικά και ανταλλακτικά για έκτακτες επισκευές πλοίων και καμιά σαρανταριά ειδικευμένων τεχνικών (πολιτικό προσωπικό), οι οποίοι θα μπορούσαν να εκτελέσουν τις επισκευές. Ο μόνος στρατιωτικός που βρισκόταν στο Ταρτούς, ήταν ο διοικητής του ΣΕΤΕ, με το βαθμό του αντιπλοίαρχου.
Τώρα, που τα ρωσικά πολεμικά πλοία μετά από μια μακρά περίοδο «χειμερίας νάρκης» βγήκαν και πάλι στον παγκόσμιο ωκεανό και τα σκάφη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εκτελούν περιπολίες για την προστασία των κύριων θαλάσσιων μεταφορικών διαδρόμων, το ρωσικό ΠΝ χρειάζεται αρκετά ΣΕΤΕ. Οι ρώσοι ναυτικοί, θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εισέλθουν σε φιλικό λιμάνι, να ανεφοδιαστούν με τρόφιμα, καύσιμα και πόσιμο νερό, και να αναπαυτούν. Τέλος, θα πρέπει να μπορούν να αισθάνονται το στέρεο έδαφος κάτω από τα πόδια τους, να μην βρίσκονται συνεχώς –και στην αποστολή και στην άδεια– στο κατάστρωμα.
Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει σε κάθε φιλική με τη Ρωσία παραθαλάσσια χώρα ΣΕΤΕ, όπως αυτό της Ταρτούς, παρ’ όλο που θα ήταν επιθυμητό. Φυσικά, τα σκάφη μπορούν να ανεφοδιάζονται με καύσιμα και λιπαντικά, να αγοράζουν φρέσκο νερό και τρόφιμα σε οποιοδήποτε λιμάνι, αλλά όλα τα εφόδια θα είναι αρκετά ακριβά. Όταν όμως υπάρχει ένα ΣΕΤΕ, ο εφοδιασμός θα γίνεται καλύτερα και όλα θα κοστίζουν πολύ φθηνότερα. Η δημιουργία ΣΕΤΕ εκτός Ρωσίας, θα έρθει σαν αποτέλεσμα διμερών διαπραγματεύσεων. Στις εγκαταστάσεις αυτές δεν απαιτείται η παρουσία ρωσικών στρατευμάτων. Η ύπαρξή τους θα αποτελεί μια έκφραση καλής θέλησης και οικονομικού ενδιαφέροντος του κράτους που θα τα φιλοξενεί, και θα επηρεάζεται λιγότερο από τις διεθνείς εξελίξεις, κάτι αντίθετα που συμβαίνει με τις βάσεις.
Κεντρική Φώτο: Έσχατη γραμμή ανασχέσεως
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου