Επέλαση των μισθοφορικών στρατών σε συνδυασμό με «λαϊκές» εξεγέρσεις απειλούν τον πλανήτη

Επίθεση νατοϊκών δυνάμεων στην «νέα Ρωσία»;

Μετάφραση - Απόδοση Γ. Μοτσάκος
Ειδικός σε Θέματα Άμυνας και Ασφάλειας Πληροφοριών 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!

Στις Βρυξέλλες οι νατοϊκοί εταίροι συζητούν ήδη, ένα νέο πακέτο μέτρων για την παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς το καθεστώς της Ουκρανίας. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, δήλωσε ότι οι Βρυξέλλες ετοιμάζουν ένα πακέτο μέτρων για την αύξηση της αμυντικής ικανότητας της Ουκρανίας και τον εκσυγχρονισμό του ουκρανικού στρατού. Στα τέλη Ιουνίου, θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις από τους υπουργούς Εξωτερικών των χωρών μελών της συμμαχίας.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες, σημειώνοντας ότι η βοήθεια θα είναι «εξαιρετική πρακτική και θα επιτρέπει στην Ουκρανία, για παράδειγμα, την πρόσβαση στην στρατιωτική εκπαίδευση του ΝΑΤΟ, αλλά και σε άλλα ζητήματα». Η νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας έχει επανειλημμένως ζητήσει από τις Βρυξέλλες στρατιωτική βοήθεια. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει μόνο μια περιορισμένη υποστήριξη, με την παροχή του λεγόμενου «μη θανατηφόρου εξοπλισμού» του ΝΑΤΟ όπως, αλεξίσφαιρα γιλέκα, στολές, συσκευές νυχτερινής όρασης και συσκευές επικοινωνιών.

Η Πολιτική ηγεσία του ΝΑΤΟ πρόσφατα απέστειλε σαφή μηνύματα ότι δεν αποκλείει την παράδοση υψηλής ποιότητας στρατιωτικής βοήθειας, συμπεριλαμβανομένης της προμήθειας βαρέως εξοπλισμού όπως (αεροσκάφη, άρματα μάχης, πυροβολικό). Η δυνατότητα αυτή δεν την αποκλείει και ο ανώτατος αρχηγός του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ( SACEUR) Πτέραρχος Philip Breedlove.

Μέσω της υπηρεσίας Τύπου, η συμμαχία αποκηρύσσει εν μέρει αυτές τις πληροφορίες. Σημειώνοντας ότι «το ΝΑΤΟ ως οργανισμός δεν έχει το δικό του στρατιωτικό εξοπλισμό, τεχνολογία και όπλα. Όλα αυτά είναι σχετικά με την ισορροπία των κρατών μελών, τα οποία θα πρέπει να πάρουν τις σχετικές αποφάσεις με την κατανομή της βοήθειας αυτής».

Ωστόσο, υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι το ΝΑΤΟ θα παράσχει στρατιωτική βοήθεια, για την καταστολή της εξέγερσης στην περιοχή της αυτoανακυρηχθήσας Νέας Ρωσίας. Ο Anders Fogh Rasmussen στην σελίδα του, σε κοινωνικό δίκτυο έγραψε ότι, η Ισπανία είναι έτοιμη να παράσχει στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία.

«Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό ότι, η Ισπανία προσφέρει μια ποικιλία από πολεμικά πλοία και μαχητικά, ανταποκρινόμενη στην οξεία κρίση στην Ουκρανία», σχολίασε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, σχετικά με τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με τον Ισπανό Υπουργό Εξωτερικών, Jose Manuel Garcia-Margalit την στιγμή μάλιστα που σοβεί θεσμική κρίση στην χώρα, με την παραίτηση του ισπανού μονάρχη Χουάν Κάρλος.

Επίσης, είναι πολύ εφικτή η στρατιωτική-τεχνική συμβολή στην διαδικασία της "ειρήνευσης" στην Ουκρανίας και από την πολωνική ηγεσία.

Η νομιμοποίηση μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής επέμβασης στην Ουκρανία θεωρείται κάτι παραπάνω από σίγουρη, μέσω των δυτικών μηχανισμών. Αναφορές ανεξάρτητωνπαρατηρητών, καταδεικνύουν ως κύρια απειλή την Ρωσία, η οποία υποτίθεται ότι έχει και την κύρια ευθύνη για την κλιμάκωση της βίας. Σύμφωνα με τον Α. Ρασμούσεν, από την άλλη πλευρά η Μόσχα «βλέπει» το ΝΑΤΟ ως τον κύριο εχθρό. Αυτό με τη σειρά του, απαιτεί μακροπρόθεσμα στρατιωτικά μέτρα, για την προστασία των αντολικο- ευρωπαίων συμμάχων του ΝΑΤΟ.

«Σχετικά με το μέγεθος της στρατιωτικής βοήθειας που θα δοθεί στο Κίεβο από την συμμαχία, είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι», δήλωσε ο αρχισυντάκτης του ρωσικού αμυντικού περιοδικού «Арсенал Отечества» (Το οπλοστάσιο της Πατρίδας) Victor Murakhovski. 

Ο ίδιος δηλώνει σε συνέντευξη ότι:

- Μετά από όλα αυτά, το ΝΑΤΟ παραμένει μια πολύπλοκη γραφειοκρατική οργάνωση, με πολυδαίδαλη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ενώ ορισμένα ζητήματα απαιτούν ομοφωνία και συναίνεση από όλες τα κράτη μέλη.
Τα Μέλη της συμμαχίας μπορούν να ενεργήσουν με αποκλειστικό σκοπό να παρακάμψουν τις Βρυξέλλες;

- Μια τέτοια ευκαιρία θα την έχουν. Επισήμως, αυτή δεν θα πρέπει να θεωρείται βοήθεια του ΝΑΤΟ, διότι στην πραγματικότητα θα σημαίνει επίσημη συμμετοχή της συμμαχίας στις μάχες, στην ανατολική Ουκρανία. Για να κυριολεκτήσουμε, αυτός ο εξοπλισμός δεν μπορεί να είναι ένας εξοπλισμός του ΝΑΤΟ. Επειδή στην ίδια Πολωνία πχ. υπάρχει αρκετός σοβιετικής κατασκευής εξοπλισμός, σε αντίθεση με την Ισπανία, η οποία σχεδιάζει να παραδώσει οχήματα αμερικανικής και ευρωπαϊκής παραγωγής.

Όσον αφορά τα αποκαλούμενα «μη θανατηφόρα» όπλα, που είναι διαθέσιμα, οι ρωσικές πολιτοφυλακές έχουν επανειλημμένα κατασχέσει ως λάφυρα, αλεξίσφαιρα γιλέκα, μέσα επικοινωνίας, και μηχανικό εξοπλισμό δυτικής προελεύσεως.

- Πόσο σημαντικό αυτό το είδος της βοήθειας;

- Δεν νομίζω ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ριζική καμπή στο θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Οι Ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις είναι απίθανο να βοηθήσουν αποτελεσματικά. Άλλωστε τα κρούσματα λιποταξίας είναι αρκετά στον ουκρανικό στρατό. Το ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό θα πρέπει να επανεκπαιδευτεί, σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια.

- Το όλο σκηνικό αποτελεί μια επανάληψη του σεναρίου του Βιετνάμ, όταν οι σοβιετικοί εμπειρογνώμονες διακινούσαν ινκόγκνιτο εξελιγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό;

- Φυσικά. Ειδικά τώρα που δυτικοί μισθοφόροι στην Ουκρανία πολεμούν από την πλευρά του καθεστώτος του Κιέβου. Ωστόσο, αυτοί δεν είναι στρατιώτες, αλλά εργαζόμενοι ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών, έχουμε δηλαδή έμμεση τεχνική συμμετοχή του ΝΑΤΟ. Πρώτα απ 'όλα, οι ιδιωτικοί στρατιωτικοί εκπαιδευτές σχεδιάζουν, εκπαιδεύουν και εκτελούν, πλείστες τακτικές του ανορθόδοξου πολέμου. Η συμμετοχή ενεργών στρατευμάτων του ΝΑΤΟ θα είναι πολύ προβληματική για το ίδιο το ΝΑΤΟ και για την Ρωσία. Όμως,η μια ευρεία συμμετοχή «εργαζόμενων» των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών, γιατί όχι. Είναι ήδη σε πόλεμο με τις ρωσικές πολιτοφυλακές. Η εμπειρία, σε ειδικά κυβερνητικά συμβόλαια με ιδιωτικούς στρατούς στο Κόσμο είναι αρκετά διαδεδομένο πράγμα στον κόσμο (βλέπε Αφγανιστάν, Ιράκ και άλλα "καυτά σημεία του πλανήτη"). Τίποτα δεν πρόκειται να εμποδίσει το Κίεβο να δαπανήσει χρήματα για τον σκοπό αυτό.

- Η Ουάσιγκτον είναι πρόθυμη να το υποστηρίξει...

- Βεβαίως. Ως αποτέλεσμα, η Ουκρανία θα αποτελέσει ένα νέο « στρατιωτικό πεδίο» στρατιωτικό-τεχνικής "μάχης" μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ. Παρεμπιπτόντως, στον πόλεμο του Βιετνάμ εκτός από την ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ συμμετείχαν έμμεσα, ακόμη και χώρες όπως η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Επιπλέον, σε αντίθεση με την παρούσα χρονική στιγμή, δεν υπήρχαν καθόλου ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες. Σήμερα υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες ιδιωτικοί στρατοί από πενήντα χώρες στην αγορά », « Soldier Of Fortune» όπως ονομάζονται αγγλιστί.

- Μπορούμε να πούμε ότι το ΝΑΤΟ περιλαμβάνει την Ουκρανία στην τροχιά επιρροής του, χωρίς όμως της παρέχει την επίσημη ιδιότητα του μέλους;

- Αυτή η διαδικασία θα πάρει πολύ χρόνο. Εάν ανοίξετε την «Λευκή Βίβλο» του Υπουργείου Άμυνας της Ουκρανίας, επί Βίκτωρ Γιουσένκο, αναφέρεται ότι, στο εγγύς μέλλον οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα αποτελέσουν ένα κρίσιμο στοιχείο για την εξασφάλιση της ασφάλειας εντός της Συμμαχίας.

- Τότε ήταν μια δήλωση, κατά της επανάστασης του Μαϊντάν η κάτι άλλο;

- Γιατί να γίνει αυτή η δήλωση. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις θα συμμετάσχουν ενεργά σε κοινές δραστηριότητες με το ΝΑΤΟ. Μπορούμε να θυμηθούμε τη «Σύμπραξη για την Ειρήνη», για να μην αναφέρουμε την ανταλλαγή εμπειριών και την από κοινού κατάρτιση του προσωπικού. Σχεδόν όλη η ουκρανική στρατιωτική ηγεσία του στρατού της "ανεξαρτησίας", εκπαιδεύτηκε στα σχολεία του ΝΑΤΟ. Ο πρώην υπουργός Άμυνας Gritsenko έχει φοιτήσει σε Σχολή της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτό δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, μιας δεν αναφέρονται όλα. Πολλοί διοικητές μεσαίου επιπέδου (συνταγματάρχες και αντισυνταγματάρχες) έχουν εκπαιδευτεί σε νατοϊκά σχολειά. Στο πλαίσιο των ετήσιων στρατιωτικών ασκήσεων, οι ασκήσεις της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ θα ενισχύσουν τις γνώσεις τους στην πράξη. Αυτό είναι ένας παλιός τρόπος, ο οποίος παραμένει αμετάβλητος.

- Η ηγεσία του ΝΑΤΟ αρνήθηκε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

- Καμία από τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, δεν θέλει οι στρατιώτες της να πάρουν μέρος σε συγκρούσεις στο έδαφος της Ουκρανίας. Ωστόσο, είναι αναγκαία μια σειρά από μέτρα, με σκοπό η στρατιωτική βοήθεια να επεκτείνεται συνεχώς. Το πρόβλημα αποτελεί η λεγόμενη «Αντιτρομοκρατική επιχείρηση», η οποία απαιτεί μια μεγάλη οικονομική ενίσχυση. Και αυτό διότι οι μισθοφόροι πρέπει να πληρώνονται αμέσως, και όχι να λαμβάνουν υποσχέσεις. Δεν μιλώ για τα λειτουργικά έξοδα που απαιτούνται από τον συνεχή εφοδιασμό με πυρομαχικά, καύσιμα και λιπαντικά, τον στρατιωτικό εξοπλισμό, αλλά και τα χρήματα που απαιτούνται για την σίτισή τους. Στο πλαίσιο αυτό ένα ποσό γύρω στα 23 εκατομμύρια δολάρια θα είναι αρκετό για να καλύψει τουλάχιστον το κόστος λειτουργίας.

- Έχουμε δηλαδή την δημιουργία νατοϊκών στρατιωτικών υποδομών δίπλα στα ρωσικά σύνορα;

- Αυτό αποτελεί έναν μακρινό στόχο, ο οποίος όμως είναι ένα σοβαρότατο γεγονός. Αυτό, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει την δημιουργία ενός δικτύου αεροδρομίων, εγκαταστάσεων και αποθήκευσης οπλισμού, σύμφωνα με τα νατοϊκά στάνταρ, logistics και ούτω καθεξής. Σήμερα είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε γι 'αυτό. Πιο μακροπρόθεσμα όμως αυτό θα είναι δυνατόν. Σχετικά με τον κίνδυνο αυτό, έχει επανειλημμένα πραγματοποιήσει δηλώσεις ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.

- Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

- Τόσο διπλωματικά και όσο και με στρατιωτικά μέσα. Τελικά, αποφασίσθηκε η δημιουργία μιας «κόκκινης γραμμής». Ο Πρόεδρος είπε ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Η Ιστορία της Κριμαίας έχει επιβεβαιώσει ότι αυτά δεν μένουν μόνο στα λόγια.

- Η Ρωσία θα παράσχει στρατιωτική βοήθεια προς τις δυνάμεις της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας ως ένα αντίβαρο;

- Είναι σαφές ότι αυτό γίνεται, αλλά δεν διαφημίζεται. Δεν νομίζω ότι αξίζει να ομιλούμε ανοικτά για αυτό. Αλλά η Μόσχα διαθέτει τις μεθόδους, τους τρόπους αλλά και τα μέσα, για την αντιμετώπιση της υπόγειας «προέλασης» του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά μας.

- Διαφαίνεται ότι η στρατιωτική μηχανή του Κιέβου, ελέγχεται πλήρως από το ΝΑΤΟ

- Εάν καταφτάσουν στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες στην Ουκρανία από το ΝΑΤΟ, αυτό σημαίνει ότι η χώρα έχει πραγματικά ενσωματωθεί στη δομή του δυτικού μπλοκ. Ακόμα και σήμερα, ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες που ανήκουν σε χώρες του ΝΑΤΟ δρουν στο έδαφος της Ουκρανίας.

- Πώς πρέπει να αντιδράσει σε αυτό η Ρωσία;

- Η Ουκρανία δεν είναι η Γεωργία, το ΝΑΤΟ δεν θα δεχθεί κάτι ανάλογο. Κατ 'αρχήν, οι νέες χώρες της συμμαχίας όπως η Πολωνία, θα το ήθελαν, αλλά οι «παλιές» όπως Γερμανία, Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχουν διαφορετική άποψη για το θέμα αυτό. Ναι, θα προμηθεύσουν όπλα, εξοπλισμό, και οτιδήποτε άλλο απαιτηθεί, αλλά έως εκεί. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Ουκρανία έχει εδαφικά προβλήματα. Απλά κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει την Ρωσία. Είναι αρκετό να κατανοήσουν ότι εμείς ελέγχουμε το χώρο μας και έχουμε τη δικά μας εθνικά συμφέροντα.

Εδώ υπάρχει ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα. Ακόμα και ένας ένθερμος σύμμαχος των ΗΠΑ, όπως η Βρετανία, αρνήθηκε πρόσφατα να υποστηρίξει την Αμερική στο συριακό ζήτημα. Τι μπορούμε να πούμε για τη Γερμανία, την Ιταλία και την Γαλλία. Χώρες δηλαδή όπου οι πολίτες τους αντιτίθενται σφόδρα στην αντι-ρωσική επέμβαση, όσον αφορά τις κυρώσεις. Αυτό αποδεικνύεται και από τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων. Την ίδια στιγμή, να υπενθυμίσω και την παράμετρο της πολιτικής σε χώρες που βρίσκονται σε ενεργή προεκλογική περίοδο. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να βασίζονται και στη γνώμη των ψηφοφόρων.

Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν μειώσει τον αμυντικό προϋπολογισμό τους κατά 30-40%. Ενώ η Ρωσία και η Κίνα έχει αυξήσει τη χρηματοδότηση στον τομέα της άμυνας. Οι Ευρωπαϊκές χώρες κινούνται στην άκρα λιτότητα και στον τομέα της άμυνας, παρά τις εξαγγελίες του ΝΑΤΟ. Κανείς δεν θέλει μια νέα επιβάρυνση, λόγω της Ουκρανίας, η οποία είναι αφερέγγυα και αρνείται να πληρώσει τα χρέη της. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η μη πληρωμή των προμηθειών ρωσικού φυσικού αερίου αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα.

- Θα πληρώσουν δηλαδή για έναν νέο στρατιωτικό εξοπλισμό στο Κίεβο.

- Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι χώρες του ΝΑΤΟ θα προμηθεύσουν απηρχαιωμένο στρατιωτικό εξοπλισμό. Φυσικά, μπορεί θα εξακολουθεί να είναι αποτελεσματικός. Εναλλακτικά, η Ουκρανία μπορεί να παραλάβει τα απομεινάρια της σοβιετικής στρατιωτικής κληρονομιάς των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.

Η Ουκρανία δεν δείχνει ενδιαφέρον για την είσοδο της στο ΝΑΤΟ ως πλήρες μέλος, συμφωνώ με την τοποθέτηση του μέλους της Επιτροπής Άμυνας της Δούμας, Vyacheslav Tetekin.

Στην περίπτωση αυτή, η δύση θα πρέπει να αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για μια στρατιωτική υποστήριξη στην χώρα αυτή. Η Δύση προτιμά να προμηθεύσει με οπλισμό την Ουκρανία και τους Ουκρανούς. Η υποστήριξη των νεο-ναζιστικών δυνάμεων σε αυτή τη χώρα, δεν είχε ως εφαλτήριο τις δηλώσεις του κ. Ράσμουσεν. Αλλά λόγω της μεταβαλλόμενης φύσης της επανάστασης του Μαϊντάν, τα ειρηνικά κοινωνικο-πολιτικά αιτήματα για την ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης, εμπνεύστηκαν από τις Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών. Δηλαδή το ΝΑΤΟ όλο αυτό το διάστημα συμμετείχε ενεργά. Πολλοί ειδικοί λένε ότι η Ουκρανία δεν κυβερνιέται από τον πρόεδρο Poroshenko, αλλά από τον πρέσβη των ΗΠΑ.

Υπενθυμίζεται ότι η αλλαγή της φύσης των επεμβάσεων του ΝΑΤΟ εναντίον των ανεξάρτητων κρατών, ξεκίνησε με το Αφγανιστάν, αλλά έγινε ιδιαίτερα εμφανής στην Λιβύη και την Συρία. Δεν χρησιμοποιούνται πλέον τακτικές δυνάμεις της συμμαχίας, αλλά ιδιωτικοί στρατοί μισθοφόρων. Εν μέρει από τους κατοίκους της κάθε χώρας περιοχής, εν μέρει από ξενόφερτους μαχητές από άλλες χώρες. Στην Ουκρανία γίνεται ήδη ένας εμφύλιος πόλεμος, αλλά στην πραγματικότητα, πρόκειται για άλλον ένα γύρο ξένων επεμβάσεων.

- Μια αναλογία δηλαδή με τα γεγονότα της αυγής του σοβιετικού καθεστώτος (1918) στη Ρωσία.

- Απολύτως. Ακριβώς ότι συνέβη το 1918-1921με την παρέμβαση της Αντάντ, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη μορφή του πολέμου εναντίον της Ρωσίας. Χωρίς την οικονομική, στρατιωτική, τεχνική και οργανωτική υποστήριξη από το εξωτερικό, χωρίς τύπους σαν τον ναύαρχο Κολτσάκ, ή επίθεση δεν θα είχε διαρκέσει τόσο πολύ. Η Ουκρανία σήμερα έχει να αντιμετωπίσει την ίδια κατάσταση. Κατ 'εντολή της Δύσης σχηματίζονται στρατιές μισθοφόρων, και ρίχνονται στην καταστολή των εξεγέρσεων του πληθυσμού της Νέας Ρωσίας. Αρχικά, οι Σύμμαχοι προσπάθησαν να επιστρέψουν στην εξουσία τις ρωσικές φιλο-δυτικές δυνάμεις, οι οποίες θα συνέχιζαν τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Τότε (1918) υπήρξε ένας άλλος στόχος, η ανατροπή της εχθρική ιδεολογίας των Μπολσεβίκων.

Στην Ουκρανία, συμβαίνει περίπου το ίδιο, αλλά με μια μικρή τροποποίηση, για να βοηθηθεί να παραμείνει στην εξουσία η φιλοδυτική κυβέρνηση. Δηλαδή οι ουκρανοί πολίτες πρέπει να γίνουν «βορά των κανονιών» των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Επιπλέον, είμαι πεπεισμένος ότι, υπό το πρόσχημα των εργαζομένων σε ιδιωτικούς στρατούς στην Ουκρανία, άνδρες των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων έχουν παρεισφρήσει μέσα στις τάξεις τους. Αυτό σημαίνει ότι η διεθνοποίηση της σύγκρουσης βρίσκεται σε εξέλιξη.

- Γιατί έχουμε παροχή στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία από χώρες όπως η Ισπανία και η Πολωνία;

- Η Ισπανία έχει αρκετά τα δικά της οικονομικά προβλήματα. Μόνο οι πιο εξαρτημένες χώρες, έλαβαν οδηγίες από τις Βρυξέλλες.

- Μέσα από το αρχηγείο του ΝΑΤΟ;

- Και, την ίδια στιγμή, στους διαδρόμους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ τα δύο "πόδια" του ίδιου "αρπακτικού". Το ένα είναι οικονομικό, το άλλο πολιτικό-στρατιωτικό. Σε αντάλλαγμα για την οικονομική στήριξη από την ΕΕ, ορισμένες χώρες, θα πρέπει να στείλουν στην Ουκρανία τους «εθελοντές» τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να λάβει μέτρα αντιποίνων. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για την απευθείας είσοδο των στρατευμάτων μας. Πρέπει να βοηθήσουμε τις δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Lugansk, με δικούς μας εθελοντές, όπλα, οικονομική βοήθεια κα άλλους πόρους. Η τακτική αυτή είχε αποδειχθεί αποτελεσματική στη δεκαετία του 1930 στην Ισπανία. Στη συνέχεια, οι ισπανοί Ρεπουμπλικάνοι χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία εναντίον των συνδυασμένων δυνάμεων της Ευρώπης. Αν δεν υπήρχε προδοσία των δυτικών δημοκρατιών, ο Franco δεν θα μπορούσε να κρατήσει τη θέση του δικτάτορα για μια ζωή.

- Ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία επιπλέον του γεωπολιτικού διαχωρισμού της από τη Ρωσία;

- Σε περίπτωση ήττας των φιλορωσικών δυνάμεων της Νέας Ρωσίας είναι σχεδόν αναπόφευκτη η ανάπτυξη της αμερικανικής αντιπυραυλικής άμυνας στα σύνορά μας. Εάν η Δύση έως τώρα, είχε «διεισδύσει» με κεκαλυμμένο προσωπείο στο ουδέτερο καθεστώς της Ουκρανίας, σήμερα «οι μάσκες» έπεσαν εντελώς. Έτσι, οι αμερικανικοί πύραυλοι και οι αεροπορικές βάσεις με τα σύγχρονα αεροσκάφη, θα εγκατασταθούν σε άμεση εδαφική εγγύτητα με την επικράτεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αυτό δημιουργεί μια τεράστια απειλή για την ρωσική ασφάλεια.

- Η Μόσχα θα επανεξετάσει την προηγούμενη πορεία της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ, υπό το πρίσμα των γεγονότων στην Ουκρανία;

- Η πολιτική της προσέγγισης με το ΝΑΤΟ ήταν αρχικά φαύλα. Η προσέγγιση αυτή δημιουργήθηκε αρχικά με ένα μόνο σκοπό να αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Σύμφωνα με την παροιμιώδη έκφραση του Στρατηγού Ντε Γκώλ το ΝΑΤΟ έχει δημιουργηθεί, «με σκοπό να κρατήσει την Αμερική μέσα στην Ευρώπη, την Γερμανία ταπεινωμένη, και την Ρωσία έξω από την Ευρώπη. Κάνετε τους φιλίες με τον εχθρό μόνο εάν πρόκειται να προβεί σε παραχωρήσεις».

Υπενθυμίζεται ότι η ενάσκηση πολιτικής με την χρήση μισθοφορικών στρατών είναι πολύ παλαιά. Αυτός ακριβώς ήταν ο τρόπος να αλωθεί το Βυζάντιο και να πέσει η βασιλεύουσα το 1204. Οι ορδές των μισθοφόρων κατέκλυσαν και τότε την Ευρώπη αποτελώντας ένα από τα πιο προσοδοφόρα επαγγέλματα. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι και οι βυζαντινοί αυτοκράτορες χρησιμοποίησαν για ιδία χρήση του μισθοφόρους με ολέθρια αποτελέσματα για το ίδιο το Βυζάντιο.

Ας μιλήσουμε επιτέλους