Ήρωας δεν είναι μόνον ο Γουλιέλμος Τέλλος αλλά και ο Τέλλος ο Αθηναίος!
Συνεχάρην έναν κύριο για τις εγκύκλιες γνώσεις του, αφού γνώριζε τόσο καλά την ιστορία του Γουλιέλμου Τέλλου και τον ρώτησα ευθύς αμέσως αν γνώριζε να μας πει την ιστορία του Τέλλου του Αθηναίου, που μνημονεύει ο Ηρόδοτος. Με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι όχι μόνο δεν γνώριζε τον Τέλλο τον Αθηναίο, αλλά ούτε καν είχε διαβάσει ποτέ την Ιστορία του Ηροδότου! Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ποιος ήταν ο Τέλλος ο Αθηναίος και από κει και πέρα τα συμπεράσματα δικά σας!..
ΖΟΥΜΕ το εντελώς παράδοξο στην ιστορία μας να ηρωοποιούμε ανθρώπους, όπως ορισμένοι αθλητές, που δεν το έχουν σε τίποτε ν’ αλλάξουν πατρίδα και να «βαπτισθούν» με τόση ευκολία στην «κολυμβήθρα» άλλων ομάδων ή συλλόγων διαφόρων κρατών, αλλά και το αντίστροφο, χωρίς αναστολές ή άλλους φραγμούς. Φθάσαμε, για παράδειγμα, στο σημείο να χειροκροτούμε - και μάλιστα με υπερβάλλοντα ενθουσιασμό - αυτούς που ενώ, ως Έλληνες έπαιζαν σε ελληνικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους, οι ίδιοι, λόγω των χρημάτων, να μεταγράφονται σε ξένους συλλόγους και να παίζουν με την ίδια ευκολία εναντίον μας, επειδή το θέμα το ονομάσαμε «επαγγελματισμό» (!!). Άλλοι πάλι πρωταθλητές σηκώνουν τη σημαία ξένων κρατών εν μέσω αλαλαζόντων θεατών για την περιφανή νίκη του «δικού τους» πρωταθλητή, άλλο αν αυτός γεννήθηκε ή μεταγράφηκε από άλλο έθνος ή κράτος. Έτσι ξεχνάμε με τόση ευκολία και τους εθνικισμούς και τους σοβινισμούς και τους πατριωτισμούς και όλες τις … «σφακιανάκειες θεωρίες», όπως μου είπε κάποιος κύριος με κάποια λανθάνουσα ειρωνική διάθεση!
ΖΟΥΜΕ το εντελώς παράδοξο στην ιστορία μας να ηρωοποιούμε ανθρώπους, όπως ορισμένοι αθλητές, που δεν το έχουν σε τίποτε ν’ αλλάξουν πατρίδα και να «βαπτισθούν» με τόση ευκολία στην «κολυμβήθρα» άλλων ομάδων ή συλλόγων διαφόρων κρατών, αλλά και το αντίστροφο, χωρίς αναστολές ή άλλους φραγμούς. Φθάσαμε, για παράδειγμα, στο σημείο να χειροκροτούμε - και μάλιστα με υπερβάλλοντα ενθουσιασμό - αυτούς που ενώ, ως Έλληνες έπαιζαν σε ελληνικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους, οι ίδιοι, λόγω των χρημάτων, να μεταγράφονται σε ξένους συλλόγους και να παίζουν με την ίδια ευκολία εναντίον μας, επειδή το θέμα το ονομάσαμε «επαγγελματισμό» (!!). Άλλοι πάλι πρωταθλητές σηκώνουν τη σημαία ξένων κρατών εν μέσω αλαλαζόντων θεατών για την περιφανή νίκη του «δικού τους» πρωταθλητή, άλλο αν αυτός γεννήθηκε ή μεταγράφηκε από άλλο έθνος ή κράτος. Έτσι ξεχνάμε με τόση ευκολία και τους εθνικισμούς και τους σοβινισμούς και τους πατριωτισμούς και όλες τις … «σφακιανάκειες θεωρίες», όπως μου είπε κάποιος κύριος με κάποια λανθάνουσα ειρωνική διάθεση!
Προλαμβάνω το ερώτημα: «Μήπως αυτό, που λέτε, λέγεται ... σοβινισμός ή εθνικισμός ή κακώς νοούμενος πατριωτισμός;». Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό, που αναφέρω, ή πώς το εννοούν ορισμένοι. Γνωρίζω, όμως, ότι ακόμη και ο παππούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αλέξανδρος ο Α΄, για να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στα Ολύμπια, έπρεπε να αποδείξει πρώτα ότι είναι ελληνικής καταγωγής! [Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 504 π.Χ. αφου οι Ελλανοδίκες έκριναν πως είναι Έλληνας, όταν απέδειξε πως είναι Αργείος (καταγωγή από Τημενίδες)]. Αλλά, ας προχωρήσουμε παρακάτω.
Ο ίδιος κύριος, που διαμνμημόνευσα παραπάνω, για να μου αποδείξει τι σημαίνει ηρωϊσμός, μου θύμισε την ιστορία του Γουλιέλμου Τέλλου με το μήλο: Στην εποχή του οι Αψβούργοι αυτοκράτορες της Αυστρίας προσπαθούσαν να κυριαρχήσουν στο Ούρι. Ο Άλμπρεχτ (ή Χέρμαν) Γκέσλερ (Gessler), ο νεοδιορισμένος Αυστριακός διοικητής του Άλτντορφ, έστησε ένα στύλο στην κεντρική πλατεία του χωριού, κρέμασε το καπέλο του στην κορυφή και απαιτούσε όλοι οι κάτοικοι να υποκλίνονται ενώπιον του καπέλου ως ένδειξη υποταγής. Ο Τέλλος πέρασε μπροστά στον στύλο χωρίς να υποκλιθεί και για το λόγο αυτό συνελήφθη. Ο Γκέσλερ του υποσχέθηκε ότι θα του χάριζε την ελευθερία αν πετύχαινε με το βέλος του ένα μήλο τοποθετημένο πάνω στο κεφάλι του γιου του, του Βάλτερ, αλλιώς θα τον εκτελούσε μαζί με τον γιο του. Στις 18 Νοεμβρίου 1307, κατά την παράδοση, ο Γουλιέλμος Τέλλος έκοψε στα δύο το μήλο πάνω στο κεφάλι του γιου του με ένα βέλος της βαλλίστρας του και έτσι ηρωοποιήθηκε!
Συνεχάρην τον κύριο για τις εγκύκλιες γνώσεις του και τον ρώτησα ευθύς αμέσως αν γνώριζε να μας πει την ιστορία του Τέλλου του Αθηναίου, που μνημονεύει ο Ηρόδοτος. Με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι όχι μόνο δεν γνώριζε τον Τέλλο τον Αθηναίο, αλλά ούτε καν είχε διαβάσει ποτέ την Ιστορία του Ηροδότου! Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ποιος ήταν ο Τέλλος ο Αθηναίος και από κει και πέρα τα συμπεράσματα δικά σας:
«Τούτου ένεκα και διά να περιηγηθή διαφόρους τόπους ο Σόλων αποδημήσας ήλθεν εις την Αίγυπτον προς τον Άμασιν, και κατόπιν εις τας Σάρδεις προς τον Κροίσον. Φθάσας ενταύθα εξενίσθη υπό του Κροίσου εις τα ανάκτορα• την τρίτην δε ή την τετάρτην ημέραν, υπηρέται τινές, κατά διαταγήν του Κροίσου, περιέφερον τον Σόλωνα μεταξύ των θησαυρών και τω έδειξαν όλα όσα ήσαν μεγάλα και πολυτελή. Αφού δε εθεάσατο και ηρεύνησε τα πάντα ανέτως, ηρώτησεν αυτόν ο Κροίσος ως ακολούθως• «Ω ξένε Αθηναίε, η μεγάλη φήμη της σοφίας σου και των περιηγήσεών σου έφθασε μέχρις ημών• ηξεύρομεν ότι φιλοσοφών περιήλθες μέγα μέρος της γης διά να γνωρίσης τον κόσμον. Επιθυμώ λοιπόν να σε ερωτήσω ποίος εξ όλων των ανθρώπων τους οποίους είδες είναι ο μάλλον ευδαίμων.» Ταύτα δε ηρώτα ο Κροίσoς διότι επίστευεν ότι ήτο ευδαιμονέστατος πάντων. Αλλ' ο Σόλων, χωρίς να τον κολακεύση παντάπασιν, αλλά λέγων την αλήθειαν, απεκρίθη• «Ο Τέλλος ο Αθηναίος, βασιλεύ.» Εκπλαγείς ο Κροίσος διά την τοιαύτην απόκρισιν, τω είπε με περιέργειαν• «Πόθεν εικάζεις ότι ο Τέλλος είναι ο ευδαιμονέστατος των ανθρώπων;» Ο δε Σόλων απεκρίθη• «Πρώτον διότι ο Τέλλος, ζων εις ευτυχούσαν πατρίδα, εγέννησε παίδας ωραίους και εναρέτους, και εξ όλων τούτων είδε να γεννηθώσι τέκνα τα οποία έζησαν όλα• δεύτερον διότι και κατάστασιν αρκετήν είχε δι' Έλληνα ενόσω έζη και η τελευτή του βίου του εγένετο λαμπροτάτη. Διότι εις μάχην τινά των Αθηναίων προς τους αστυγείτονάς των της Ελευσίνος, πολεμήσας και αυτός και τρέψας τους εχθρούς εις φυγήν, απέθανεν ενδόξως• οι δε Αθηναίοι τον έθαψαν δημοσίαις δαπάναις εκεί όπου έπεσε και τον ετίμησαν πολύ.» (Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίον Α, 30)
Με σεβασμό και τιμή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου