Πόσο συμμέτοχοι εἴμαστε στήν δουλοποίησίν μας;

Η εἰκόνα μιλᾶ ἀπὸ μόνη της…
Ἡ πραγματικότης μας εἶναι ἐδῶ…
Ἐμεῖς, ὅπως πάντα, εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ ἀποφασίζουν γιὰ τὸ πόσο θὰ ἀντισταθοῦμε, ἐὰν θὰ ἀντισταθοῦμε, πόσο θὰ ἀντισταθοῦμε στὶς νέες μορφὲς δουλοποιήσεῶς μας.
Ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ ἐπιτρέπουμε, ποὺ παραχωροῦμε, ποὺ ἀδειοδοτοῦμε τὸν κάθε ἐπίδοξο ἀφέντη νὰ ἀσκῇ ἐξουσία ἐπάνω μας…


Στὸν βωμὸ τῆς δικῆς μας προσωπικῆς καὶ μικρῆς, ἐν τελῶς προσκαίρου, ἡρεμίας, ποὺ ἐντέχνως μᾶς πείθουν πὼς εἶναι ἀναγκαία, θυσιάζουμε τὸ πολυτιμότερον τῶν ἀγαθῶν μας ποὺ εἶναι ἡ ἐλευθερία μας.
Καὶ εἶναι τόσο ἀστεῖο… Τόσο εὐτελές… Τόσο ἐπιφανειακὸ ὅλο αὐτὸ τὸ σκηνικό…
Γιὰ ἕνα χαζοκινητό, τελευταίας τεχνολογίας, εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ ξεπουλήσουμε ἀκόμη καὶ τὰ …παιδιά μας!!!
Καὶ τὸ κινητὸ εἶναι μόνον ἡ …κορυφὴ τοῦ παγόβουνου.
Πόσα ἄλλα; Σέ πόσους τομεῖς; Σέ πόσο βάθος;

Ἀλήθεια, γιατί διαρκῶς κατηγοροῦμε τούς ἄλλους πού μᾶς προδίδουν καί δέν κυττᾶμε τίς δικές μας ἀτιμίες, τά λάθη καί τούς συμβιβασμούς;
Γιατί κυττᾶμε ἐκεῖ πού διαλύονται τά πάντα κι ὄχι ἐκεῖ πού ἐπαναδομοῦνται τά πάντα;
Μήπως διότι δέν μᾶς ἐνδιαφέρει τό θέμα τῆς ἐπαναδομήσεως; Μήπως διότι ἔχουμε ἀφεθεῖ;
Μήπως τελικῶς κατά βάθος ἐπιδιώκουμε τό Τέλος;

Φιλονόη

φωτογραφία