Οι λαοί, και πάλι, προ των ευθυνών τους

Οι διεθνείς εξελίξεις ευνοούν τις πολυσχιδείς αποκαλύψεις που έρχονται στο φως.

Μετά από αρκετά χρόνια σχετικής ηρεμίας και ευημερίας στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο, με εξαίρεση τον πόλεμο και διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας όπου ήταν και η αφετηρία του νέου κύκλου της, δια της βίας, επιβολής των σχεδίων των δυνάμεων που λυμαίνονται την Ήπειρο, ένας νέος κύκλος επιβολής κυριαρχίας επί των λαών ξεκινά.

Οι ιστορικές καταβολές και ιδιαιτερότητες των διαφόρων περιοχών της Ευρώπης, μπορούν να ερμηνεύσουν πολλά από αυτά που συμβαίνουν σήμερα, όχι μόνον ως προς τις επιδιώξεις των εξουσιαστών, αλλά κυρίως ως προς τον τρόπο χειραγώγησης των εργαλείων που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των σκοπών τους.

Και εάν για το ευρύ κοινό δεν είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι και σχέδια των εξουσιαστών, καθ' ότι απαιτείται βαθιά ιστορική γνώση πολλών και διαφορετικών τομέων, θεωρώ, αντίθετα, ότι είναι πρόδηλα τα μέσα που χρησιμοποιούν.

 

Σε κάθε ιστορικό γεγονός όπου έχει να κάνει με δημιουργία ή διαμελισμό κρατών, ένωση ή απόσχιση περιοχών, ομογενοποίηση ή αλλοίωση λαών, οι πρωταγωνιστές ήταν πάντα κάποιοι εξουσιαστές, και οι κομπάρσοι ήταν πάντα οι λαοί.

Οι μεν εξουσιαστές, εκόντες, σχεδίαζαν, οι δε λαοί, εκόντες άκοντες, εκτελούσαν.

Για να υπάρξει ένα σχέδιο, ανεξαρτήτου κλίμακας και πεδίου εφαρμογής, θα πρέπει να γεννηθεί πρώτα μία ιδέα, ένας στόχος.

Για να γεννηθεί μία ιδέα, θα πρέπει να υπάρχει σκέψη.

Για να υπάρχει σκέψη, θα πρέπει να υπάρχουν ερεθίσματα.

Από την στιγμή λοιπόν που τίθεται ο στόχος και καταστρώνεται το σχέδιο υλοποίησής του, επιστρατεύονται και τα μέσα που θα τον πραγματώσουν.

Ο Νοων... Νοείτω