Εκφυλισμός ιδεών ή σύγκλιση απόψεων;
Όπως αντιλαμβάνονται οι αναγνώστες μας, όταν μιλάμε για διαφορές ιδεών δεν μιλάμε για απλά θέματα. Μιλάμε για παράδειγμα αν η Μακεδονία θα αποτελούσε συνέχεια του εθνικού μας κορμού ή όχι (ο Γιάννης Κορδάτος, για παράδειγμα, αποχώρησε από το ΚΚΕ με αφορμή το «Μακεδονικό ζήτημα»), αν η Ελλάδα θα ήταν δορυφόρος της Μόσχας και όχι των Αμερικανών, αν ήταν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή του ΝΑΤΟ, αν η Χώρα μας θα δεχόταν ή όχι βοήθεια ενός Σχεδίου Μάρσαλ ή θα ήταν μίζερη και πάμφτωχη σαν την Αλβανία του Χότζα, αν η Κύπρος θα ήταν ή όχι ενωμένη με την Ελλάδα και τέτοιες ιδεολογικές διαφορές. Όχι σαν αυτές που ακούγονται σήμερα!
.jpg)
Αριστερά: Η επιστροφή ή μη του Βασιλιά Γεωργίου Β΄ ήταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που οδήγησαν στις εμφύλιες συγκρούσεις Δεξιά: Η κεντρώα εφημερίδα «Ελευθερία» πανηγυρίζει την τελική νίκη του Εθνικού Στρατού κατά του ΔΣΕ στο φύλλο της 30ης Αυγούστου 1949. Οι ιδεολογικές διαφορές των κομμάτων της μεταπολεμικής Ελλάδος ήσαν εμφανείς!...
ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ ζούμε στον αιώνα των μεγάλων αμφισβητήσεων. Και είναι τόσες μεγάλες οι αμφισβητήσεις, που οι «Μεγάλοι Αμφισβητίες» των αιώνων (Σωκράτης, Γράκχοι, Λούθηρος, Ρουσώ, Ντιντερό, Γαλιλαίος, Σαβοναρόλα, Κρόμβελ, Ροβεσπιέρος, Μπακούνιν κλπ) να φαντάζουν μπροστά τους ως αδύναμοι κι ανίσχυροι να υπερασπιστούν τις ιδέες τους. Ιδέες που κάποιες εποχές ήσαν ρηξικέλευθες, ριζοσπαστικές και επαναστατικές!
Ας μην πάμε τόσο μακριά και ας έλθουμε στην μεταπολεμική Ελλάδα. Είναι η εποχή όπου τρεις ισχυρές παρατάξεις (η Δεξιά, το Κέντρο και η Αριστερά) κυριαρχούσαν στο πολιτικό σκηνικό. Ποιος αρνείται, όμως, το γεγονός ότι οι ιδέες τους ήσαν προπύργια ριζικών αλλαγών σε μία κοινωνία, που μόλις είχε εξέλθει από έναν αιματηρό πόλεμο και έναν εμφύλιο σπαραγμό, όπως η Ελλάδα;
►Άκουγες για παράδειγμα για Δεξιά και είχες μπροστά σου ένα ολόκληρο συντηρητικό κόσμο, που σφυρηλατούσε υψηλές ιδέες, όπως για παράδειγμα Θρησκεία, Πατρίδα, Οικογένεια! Ιδέες οι οποίες κάθε άλλο, παρά έβλαψαν τους Έλληνες, αφού ήσαν ικανές να αναχαιτίσουν τον όποιον επίβουλο του Έθνους μας. Περνούσε, για παράδειγμα, ξένος μέσα στα σύνορα και δεν έφευγε από τις Αρχές Ασφαλείας αν δεν γινόταν εξονυχιστικός έλεγχος για το ποιο ρόλο διαδραματίζει και όχι για σύνορα –ξέφραγο αμπέλι, που είδαμε τα τελευταία 20 χρόνια, αρχής γινομένης από την Αλβανία και στη συνέχεια και από τα 4 σημεία του ορίζοντα!
►Άκουγες για Κέντρο και έβλεπες να ορθώνεται μπροστά σου ένας μεγάλος πατριωτισμός που σήμερα πολλοί θα τον χαρακτήριζαν ως … ακραίο εθνικισμό. Θυμηθείτε για παράδειγμα τον ιστορικό λόγο του Γ. Παπανδρέου, του θρυλικού «Γέρου της Δημοκρατίας», την 18η Οκτωβρίου 1944, κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, αμέσως μετά την απελευθέρωση των Αθηνών στις 12 Οκτωβρίου 1944 από τους Γερμανούς. Με τα σημερινά πολιτικά κριτήρια ο λόγος αυτός θα ήταν σαν να εκφωνείτο από μέλη της …. Χρυσής Αυγής!
►Άκουγες για Αριστερά και σε καταλάμβανε ένα δέος, με ό,τι αυτό σήμαινε για ένα πολιτικοποιημένο άτομο, που γνώριζε την ιστορική βαρύτητα ενός κόμματος σαν το την ΕΔΑ ή το ΚΚΕ, που κάποια στιγμή, επειδή δεν ήθελε τον Βασιλιά, ξεκίνησε έναν εμφύλιο πόλεμο και δεν δίστασε να κάνει ακόμη και «Κυβέρνηση του Βουνού» με τον Μάρκο Βαφειάδη.
.jpg)
Όπως αντιλαμβάνονται οι αναγνώστες μας, όταν μιλάμε για διαφορές ιδεών δεν μιλάμε για απλά θέματα. Μιλάμε, για παράδειγμα, αν η Μακεδονία θα αποτελούσε συνέχεια του εθνικού μας κορμού ή όχι (ο Γιάννης Κορδάτος, για παράδειγμα, αποχώρησε από το ΚΚΕ με αφορμή το «Μακεδονικό ζήτημα»), αν η Ελλάδα θα ήταν δορυφόρος της Μόσχας και όχι των Αμερικανών, αν ήταν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή του ΝΑΤΟ, αν η Χώρα μας θα δεχόταν βοήθεια ενός "Σχεδίου Μάρσαλ" ή θα ήταν μίζερη και πάμφτωχη σαν την Αλβανία του Χότζα, αν η Κύπρος θα ήταν ή όχι ενωμένη με την Ελλάδα και τέτοιες ιδεολογικές διαφορές. Όχι σαν αυτές που ακούγονται σήμερα!
Σήμερα, όταν μιλάμε για ιδεολογικές διαφορές, μιλάμε πλέον μόνο για αριθμητικά μεγέθη και τίποτε άλλο. Αν τα φάρμακα, για παράδειγμα, θα είναι 10 ή 12% φθηνότερα (μέχρι και ειδική συνέντευξη Τύπου έδωσε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης), αν ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας θα είναι μικρότερος ή χαμηλότερος, αν τα τέλη κυκλοφορίας είναι υψηλά κλπ κλπ.
Θα μου πείτε: Δεν χαίρεστε, κύριε συντάκτη αυτού του σχολίου, που η Ελλάδα πέρασε από αυτόν τον πολιτικό κυκεώνα και ηρέμησε; Θα θέλατε ακόμη να έχουμε παρόμοια προβλήματα του 40, του 50 ή του 60 με την μετανάστευση και τόσα άλλα δεινά;
Δεν ξέρω αν «ξεπεράσαμε» αυτά τα προβλήματα ή αυτά τα δεινά. Σήμερα, πλέον, δεν μιλάμε για μια Ελλάδα που ξέραμε, αλλά για μια πολυφυλετική Ελλάδα με πολυπολιτισμικό χαρακτήρα, που όπως έλεγε η ίδια η κ. Άνκελα Μέρκελ απέτυχε ως μοντέλο... Το αν η νέα Ελλάδα, που βλέπουμε, θα είναι για το καλό της κοινωνίας μας, θα φανεί στο μέλλον και μάλιστα ίσως πολύ σύντομα!
Αλλά ας μην προχωρήσουμε επ’ αυτού. Και ας σταθούμε στο θέμα του εκφυλισμού των ιδεών ή της συγκλίσεως των απόψεων, λέγοντας πως πλέον ιδεολογικές διαφορές δεν υπάρχουν στα πολιτικά κόμματα. Στα αριθμητικά μεγέθη διαφέρουν μεταξύ τους και πουθενά αλλού. Κατά συνέπεια, αναμείνατε τον Μεγάλο Συνασπισμό, όπως γίνεται στην Γερμανία. Το … κοκορέτσι που έφαγαν σχεδόν μαζί οι κκ Αλέξης Τσίπρας και Χρήστος Σταϊκούρας δεν ήταν τυχαίο, αλλά προπομπός μιας μεγάλης συνεργασίας στο μέλλον!..
Με σεβασμό και τιμή
Αριστερά: Η επιστροφή ή μη του Βασιλιά Γεωργίου Β΄ ήταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που οδήγησαν στις εμφύλιες συγκρούσεις Δεξιά: Η κεντρώα εφημερίδα «Ελευθερία» πανηγυρίζει την τελική νίκη του Εθνικού Στρατού κατά του ΔΣΕ στο φύλλο της 30ης Αυγούστου 1949. Οι ιδεολογικές διαφορές των κομμάτων της μεταπολεμικής Ελλάδος ήσαν εμφανείς!...
ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ ζούμε στον αιώνα των μεγάλων αμφισβητήσεων. Και είναι τόσες μεγάλες οι αμφισβητήσεις, που οι «Μεγάλοι Αμφισβητίες» των αιώνων (Σωκράτης, Γράκχοι, Λούθηρος, Ρουσώ, Ντιντερό, Γαλιλαίος, Σαβοναρόλα, Κρόμβελ, Ροβεσπιέρος, Μπακούνιν κλπ) να φαντάζουν μπροστά τους ως αδύναμοι κι ανίσχυροι να υπερασπιστούν τις ιδέες τους. Ιδέες που κάποιες εποχές ήσαν ρηξικέλευθες, ριζοσπαστικές και επαναστατικές!
Ας μην πάμε τόσο μακριά και ας έλθουμε στην μεταπολεμική Ελλάδα. Είναι η εποχή όπου τρεις ισχυρές παρατάξεις (η Δεξιά, το Κέντρο και η Αριστερά) κυριαρχούσαν στο πολιτικό σκηνικό. Ποιος αρνείται, όμως, το γεγονός ότι οι ιδέες τους ήσαν προπύργια ριζικών αλλαγών σε μία κοινωνία, που μόλις είχε εξέλθει από έναν αιματηρό πόλεμο και έναν εμφύλιο σπαραγμό, όπως η Ελλάδα;
►Άκουγες για παράδειγμα για Δεξιά και είχες μπροστά σου ένα ολόκληρο συντηρητικό κόσμο, που σφυρηλατούσε υψηλές ιδέες, όπως για παράδειγμα Θρησκεία, Πατρίδα, Οικογένεια! Ιδέες οι οποίες κάθε άλλο, παρά έβλαψαν τους Έλληνες, αφού ήσαν ικανές να αναχαιτίσουν τον όποιον επίβουλο του Έθνους μας. Περνούσε, για παράδειγμα, ξένος μέσα στα σύνορα και δεν έφευγε από τις Αρχές Ασφαλείας αν δεν γινόταν εξονυχιστικός έλεγχος για το ποιο ρόλο διαδραματίζει και όχι για σύνορα –ξέφραγο αμπέλι, που είδαμε τα τελευταία 20 χρόνια, αρχής γινομένης από την Αλβανία και στη συνέχεια και από τα 4 σημεία του ορίζοντα!
►Άκουγες για Κέντρο και έβλεπες να ορθώνεται μπροστά σου ένας μεγάλος πατριωτισμός που σήμερα πολλοί θα τον χαρακτήριζαν ως … ακραίο εθνικισμό. Θυμηθείτε για παράδειγμα τον ιστορικό λόγο του Γ. Παπανδρέου, του θρυλικού «Γέρου της Δημοκρατίας», την 18η Οκτωβρίου 1944, κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, αμέσως μετά την απελευθέρωση των Αθηνών στις 12 Οκτωβρίου 1944 από τους Γερμανούς. Με τα σημερινά πολιτικά κριτήρια ο λόγος αυτός θα ήταν σαν να εκφωνείτο από μέλη της …. Χρυσής Αυγής!
►Άκουγες για Αριστερά και σε καταλάμβανε ένα δέος, με ό,τι αυτό σήμαινε για ένα πολιτικοποιημένο άτομο, που γνώριζε την ιστορική βαρύτητα ενός κόμματος σαν το την ΕΔΑ ή το ΚΚΕ, που κάποια στιγμή, επειδή δεν ήθελε τον Βασιλιά, ξεκίνησε έναν εμφύλιο πόλεμο και δεν δίστασε να κάνει ακόμη και «Κυβέρνηση του Βουνού» με τον Μάρκο Βαφειάδη.
Όπως αντιλαμβάνονται οι αναγνώστες μας, όταν μιλάμε για διαφορές ιδεών δεν μιλάμε για απλά θέματα. Μιλάμε, για παράδειγμα, αν η Μακεδονία θα αποτελούσε συνέχεια του εθνικού μας κορμού ή όχι (ο Γιάννης Κορδάτος, για παράδειγμα, αποχώρησε από το ΚΚΕ με αφορμή το «Μακεδονικό ζήτημα»), αν η Ελλάδα θα ήταν δορυφόρος της Μόσχας και όχι των Αμερικανών, αν ήταν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή του ΝΑΤΟ, αν η Χώρα μας θα δεχόταν βοήθεια ενός "Σχεδίου Μάρσαλ" ή θα ήταν μίζερη και πάμφτωχη σαν την Αλβανία του Χότζα, αν η Κύπρος θα ήταν ή όχι ενωμένη με την Ελλάδα και τέτοιες ιδεολογικές διαφορές. Όχι σαν αυτές που ακούγονται σήμερα!
Σήμερα, όταν μιλάμε για ιδεολογικές διαφορές, μιλάμε πλέον μόνο για αριθμητικά μεγέθη και τίποτε άλλο. Αν τα φάρμακα, για παράδειγμα, θα είναι 10 ή 12% φθηνότερα (μέχρι και ειδική συνέντευξη Τύπου έδωσε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης), αν ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας θα είναι μικρότερος ή χαμηλότερος, αν τα τέλη κυκλοφορίας είναι υψηλά κλπ κλπ.
Θα μου πείτε: Δεν χαίρεστε, κύριε συντάκτη αυτού του σχολίου, που η Ελλάδα πέρασε από αυτόν τον πολιτικό κυκεώνα και ηρέμησε; Θα θέλατε ακόμη να έχουμε παρόμοια προβλήματα του 40, του 50 ή του 60 με την μετανάστευση και τόσα άλλα δεινά;
Δεν ξέρω αν «ξεπεράσαμε» αυτά τα προβλήματα ή αυτά τα δεινά. Σήμερα, πλέον, δεν μιλάμε για μια Ελλάδα που ξέραμε, αλλά για μια πολυφυλετική Ελλάδα με πολυπολιτισμικό χαρακτήρα, που όπως έλεγε η ίδια η κ. Άνκελα Μέρκελ απέτυχε ως μοντέλο... Το αν η νέα Ελλάδα, που βλέπουμε, θα είναι για το καλό της κοινωνίας μας, θα φανεί στο μέλλον και μάλιστα ίσως πολύ σύντομα!
Αλλά ας μην προχωρήσουμε επ’ αυτού. Και ας σταθούμε στο θέμα του εκφυλισμού των ιδεών ή της συγκλίσεως των απόψεων, λέγοντας πως πλέον ιδεολογικές διαφορές δεν υπάρχουν στα πολιτικά κόμματα. Στα αριθμητικά μεγέθη διαφέρουν μεταξύ τους και πουθενά αλλού. Κατά συνέπεια, αναμείνατε τον Μεγάλο Συνασπισμό, όπως γίνεται στην Γερμανία. Το … κοκορέτσι που έφαγαν σχεδόν μαζί οι κκ Αλέξης Τσίπρας και Χρήστος Σταϊκούρας δεν ήταν τυχαίο, αλλά προπομπός μιας μεγάλης συνεργασίας στο μέλλον!..
Με σεβασμό και τιμή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου