Οι διεθνείς κανόνες ισχύουν μόνο για τα μάτια του κόσμου και χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν από τα διεθνή «λαμόγια». Ενώ υποτίθεται πώς ο Ο.Η.Ε. είναι το αρμόδιο όργανο που πρέπει να αποφασίζει πότε θα γίνεται χρήση βίας σε βάρος ενός κράτους, αποδεικνύεται περίτρανα ότι άλλοι λαμβάνουν τις αποφάσεις.
Βάσει του άρθρου 42 του Κεφαλαίου 7 της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών, μόνο ο Ο.Η.Ε. μπορεί να αποφασίσει την χρήση βίας σε βάρος χώρας και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Για να ληφθεί μια τέτοια απόφαση πρέπει τουλάχιστον από τα 9 από τα 15 μέλη του να συμφωνήσουν και καμία χώρα-μόνιμο μέλος να μη θέσει βέτο. Αυτές οι χώρες είναι, οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία.
Μόσχα και Πεκίνο διαφωνούν ωστόσο με την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Τα Ηνωμένα Έθνη όμως, τα οποία διακηρύττουν την δικαιοσύνη και την ειρήνη στον πλανήτη, υπερτονίζουν την υποτιθέμενη χημική επίθεση του καθεστώτος Άσαντ ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», επικυρώνοντας την προβοκάτσια της Δύσης. Άρα πρέπει να γίνει επέμβαση με μπροστάρηδες τους «μπόγιες» των παγκοσμιοποιητών Αμερικανούς και την διεθνή κοινότητα να παρακάμπτει τον εαυτό της και να επιτρέπει παραβίαση του διεθνούς δικαίου, όπως έγινε στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και την Λιβύη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου